عرفان حسینی

...امام صادق علیه السلام فرمود : سوره والفجر را در نوافل و فرائض خودتان بخوانید که سوره جدم حسین بن علی است . عرض کردند به چه مناسبتی سوره جد شماست ؟ فرمود آن آیات آخر سوره والفجر مصداقش حسین است ، آنجا که می فرماید : یا ایتها النفس المطمئنه ، ارجعی الی ربک راضیه مرضیه ، فادخلی فی عبادی و ادخلی جنتی ....

شما ببینید شب عاشورای حسینی به چه حالی می گذرد . این شب را اباعبدالله چقدر برای خودش نگه داشت ، برای استغفار ، برای دعا ، برای مناجات ، برای راز و نیاز با پروردگار خودش . نماز روز عاشورا را ببینید که در جنبه های توحیدی و عبودیت و ربوبیت و جنبه های عرفانی ، مطلب چقدر اوج می گیرد. مکرر عرض کرده ایم که برخی از اصحاب و همه اهل بیت و خود اباعبدالله ،

بعد از ظهر عاشورا شهید شدند . مردی به نام ابوالصائدی ، می آید خدمت امام حسین علیه السلام عرض می کند : یابن رسول الله ! وقت نماز است ، ما آرزو داریم آخرین نمازمان را با شما به جماعت بخوانیم . ببینید چه نمازی بود ! نماز ، آن نماز بود که تیر مثل باران می آمد ولی حسین و اصحابش ، غرق در حالت خودشان بودند ، الله اکبر بسم الله الرحمن الرحیم ، الحمد الله رب العالمین .

یک فرنگی می گوید : چه نماز شکوفائی خواند حسین بن علی ، نمازی که دنیا نظیر آن را سراغ ندارد . صورت مقدسش را روی خاک داغ می گذارد و می گوید : بسم الله و بالله و علی مله رسول الله  از این به بعد که نگاه می کنیم می بینیم نهضت حسینی ، نهضتی است عرفانی ، خلوص الی الله ، فقط و فقط حسین است و خدای خودش ، گوئی چیز دیگری در کار نیست..

منبع:حماسه حسینی (چاپ جدید)ج2ص 360نوشته علامه شهید مطهری